نقشه اتوکد فرودگاه
 
نقشه اتوکد فرودگاه
 
 
 
بخشی از مطالب:
فرودگاه ها اصولاً به دو بخش زمینی و هوایی تقسیم می شوند:الف) بخش زمینی: مجموعه ساختمانها، تأسیسات و تجهیزاتی که با مرز فیزیکی مسدود شده و یا ایستگاههای کنترل امنیتی که از سطوح وابسته به استفاده هواپیما جدا می شود. این مجموعه وظایف ارائه خدمات به مراجعین از سمت شهر و هواپیما ها از سمت توقفگاهها را به عهده دارند. افراد برای تردد به برخی از قسمتهای این مجموعه باید دارای مجوزهای خاص باشندبخش هوایی: مجموعه اراضی، حریم ها و تأسیسات و تجهیزات که در ارتباط مستقیم فیزیکی به خدمات مربوط به نشست و برخاست ، توقف و حرکت هواپیما بوده و با مرز مسدود و با ایستگاههای کنترل امنیتی از مجموعه زمینی جدا می گردد .
 
فُرودگاه، یا به فارسی افغانستان میدان هوایی، محلی است که برای نشست و برخاست هواپیماها ساخته شده‌است. فرودگاه‌ها به طور معمول دارای امکاناتی برای سوخت‌گیری و نگهداری و تعمیر هواپیما و و نیز دارای برج کنترل و مراقبت پرواز می‌باشند. محل فرود از اجزای اصلی فرودگاه است که یک مکان قابل دسترسی هوایی با آسمان باز برای باند فرود می‌باشد تا هواپیما بتواند پرواز را آغاز کند یا هلی‌پد بعلاوه تأسیسات مرتبطی همچون برج مراقبت، هنگرُ یا آشیانه و ترمینال می‌باشد. فرودگاه‌های بزرگ دارای مرکز کنترل ترافیک هوایی و تالار مسافران، آپرون، تاکسی‌وی و مرکز امداد اضطراری می‌باشند. در حالیکه فرودگاه‌های کوچک ممکن است از باندهای پروازی کوچک (یک تا دو کیلومتر) خاکی یا شنی ساخته شده باشند، فرودگاه‌های بزرگی که برای پروازهای بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرند معمولاً دارای باندهای آسفالتی و بلندی هستند که طول آنها به چند کیلومتر می‌رسد. فرودگاه‌های کوچک و فرودگاه‌های بزرگ می‌توانند مجهز به برج کنترل ترافیک باشند یا در صورت لزوم فاقد آن باشند، این امر بستگی به حجم ترافیک منطقه و همچنین سرمایه‌گذاری انجام شده در آن فرودگاه دارد، هر چند در اکثر فرودگاه‌های بین‌المللی واحد مراقبت پرواز در محل فرودگاه مستقر است.
معمولاً فرودگاهی با هلی‌پد و بدون باند فرود هلی پورت نامیده می‌شوند. فرودگاه‌های مخصوص هواپیماهای دریانشین معمولاً پایگاه هواپیماهای دریایی نامیده می‌شوند که دارای مسیر آب آزاد کافی برای فرود و برخاست هواپیما و لنگرگاهی برای بستن هواپیما می‌باشند.
در فرودگاه‌های بین‌المللی تأسیسات کنترل گذرنامه و گمرک نیز تعبیه می‌شوند.
 
فرودگاه به معنی جای نشستن و برخاستن هواپیماها یا هر هواگرد دیگری است. میدان هوایی، واژه رایج فارسی افغانستان برای فرودگاه است. در فارسی تاجیکی رایج در تاجیکستان به فرودگاه، خیزگه (یعنی جای برخاستن هواپیما) می‌گویند اما به تازگی اصطلاحات زبان فارسی ایران (مانند هواپیما و فرودگاه) در تاجیکستان رایج شده‌است.
 
به محل نشستن و برخاستن هواپیما باند گویند که می‌تواند آسفالته یا بتنی باشد. باندها را به وسیله یک عدد دو رقمی در دو سر باند مشخص و نام‌گذاری می‌کنند که این عدد نشانگر زاویه باند با شمال مغناطیسی است. اعداد دوسر باند همیشه ۱۸۰ درجه باهم اختلاف دارند که این اعداد می‌تواند در ناوبری هواپیما به خلبان هواپیما کمک کند، برای مثال باند فرودگاه مهرآباد تهران را با اعداد ۲۹ و ۱۱ نامگذاری کرده‌اند که به معنای این است که زاویه یک سر آن ۲۹۰ درجه و سر دیگر باند ۱۱۰ درجه است. باند از قسمتهای مختلفی تشکیل شده است مثل آستانه، تاچ دان زون، شانه خاکی دو سر باند و … باندها همچنین باید از نظر زیر سازی مقاوم شده باشد تا تحمل وزن هواپیما در هنگام نشست که با توجه به سرعت هواپیما ضربه چندین برابر وزن است را داشته باشد.