پاورپوینت نظریه های برنامه ریزی شهری
 
پاورپوینت نظریه های برنامه ریزی شهری
 
بخشی از مطالب:
از آغاز برنامه ریزی جامع تا برنامه ریزی ساختارگرایانه و مشارکتی فاصله زیادی است و به طوریکه اقدامات شهرسازی نمی تواند یکباره و قطعی باشد. بلکه فرآیندی تدریجی و گام به گام است تا بتواند خود را با واقعیات و شرایط متغییر جامعه منطبق سازد 
 
شهر؛ سکونتگاهی، نسبتاً بزرگ و دائمی است.
 
شهر، مکانی با تراکم بالای جمعیت و مرکزیت سیاسی، اداری و تاریخی است که در آن، فعالیت اصلی مردم، غیر کشاورزی است و دارای مختصات شهری بوده که از طریق دولتی محلی، اداره می‌شود.پاورپوینت نظریه های برنامه ریزی شهری
شاخصهای تفکیک شهر از روستا، عبارت است از:
وسعت
وضعیت و نوع فعالیت اقتصادی
درجه اشتغال و قشربندی اجتماعی
درجه پیچیدگی روابط و مناسبات
چگونگی بهره‌گیری از نهادهای اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی
میزان و ترکیب جمعیت
شهرک به شهرهای کوچک اطلاق می‌شود، امّا با توجه به گسترش شهرها به محله‌هایی که به شکلی از محله‌های دیگر متمایز هستند (از نظر شهرسازی، جمعیت ساکن در آن‌ها و…)، گاه از پیشوند «شهرک» برای نام گذاری آن‌ها استفاده می‌شود، مانند: شهرک غرب، شهرک اکباتان، شهرک ویلایی زیتون تهران.
رشد سریع جمعیت و مهاجرت روستاییان به شهرها طی سالیانی دراز علت اصلی توسعه بی‌رویه و به دنبال آن تراکم بیش از حد ممکن در شهرهای بزرگ گردید. بدین لحاظ با توجه به اینکه سرمایه‌گذاری بر روی اینگونه شهرها (طی بررسی‌های به عمل آمده) از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نمی‌باشد و از طرفی مواجه با مشکلات عدیده می‌گردد و نیز ایجاد زیر ساختها با تکنولوژی و سیستمهای مدرن امروزی غیرممکن به نظر می‌رسد.پاورپوینت نظریه های برنامه ریزی شهری
برنامه ريزي شهري، امكان آن فراهم شد كه گونه بندي هاي موجود از نظريه ها و رهيافت هاي برنامه ريزي را در سه دسته جاي داد. دسته نخست در بر دارنده چهار روايت متفاوت نظريه هاي دو سطحي برنامه ريزي است. دسته دوم، دو شكل متفاوت گونه بندي چهار گانه نظريه هاي برنامه ريزي، و دسته سوم يك گونه بندي پنج گانه از نظريه هاي برنامه ريزي را در بر مي گيرد. با توجه به گونه بندي هاي موجود و ضمن مرور حجم گسترده متون نظري برنامه ريزي، امكان نهادن نظريه هاي برنامه ريزي و رهيافت هاي هم خوان با آنها در يك دسته بندي جامع نگر سه گانه فراهم شد. در دسته نخست، نظريه ها و رهيافت هاي قراردادي برنامه ريزي، كه در جوامع گوناگون مورد پذيرش قرار گرفته و به شيوه رايج كار بست برنامه ريزي تبديل و به عمل برنامه ريزي نزديك شده اند، قرار مي گيرند. دسته دوم را مي توان تحت عنوان “نظريه هاي ريشه اي يا بنيادي برنامه ريزي” و دسته سوم را نظريه هاي نوين يا نظريه هاي كه از اوايل دهه ۹۰ ميلادي به اين سو پديد آمده اند، مطرح نمود. آنچه از مرور نظريه ها و رهياقت هاي برنامه ريزي، به ويژه برنامه ريزي شهري، مي توان نتيجه گرفت آنست كه نظريه پردازي برنامه ريزي با وجود ابهامات. آشفتگي هاي نظري و گونا گوني ديدگاه ها، پايه هاي شناخت شناسي و نظريه ها، هنوز به پايان راه خود نزديك نشده است.