تعیین ضخامت سنگ فرش
 
 
بخشی از مطالب:
دماهای سنگفرش در زمان اندازه گيري های خميدگی اندازه گيري مي شوند طوري كه خميدگي ها بتوانند براي يك دماي استاندارد  70 درجه فارنهایت تنظيم شوند.(21 درجه سانتی گراد) يك روش نمونه برداری تصادفي براي انتخاب حمل هاي اندازه گيري هاي خميدگی توصيه مي شود.
 
دماها داراي بيشترين تأثير بر روی سنگفرش های عمق كامل است و تأثير كاهش می بايد، وقتی كه ضخامت بستر گرانولار زياد مي شود. دوره بحراني عبارت انداز فاصله اي است كه در آن سنگفرش با بارهاي سنگين آسيب مي بيند. در نواحي يخ زده، اين دوره پس از آب شدن يخ در بهار پيش مي آيد.
برای تعیین ضخامت مؤثر سنگفرش پیاده روی موجود بر حسب ضخامت HMA، یك یا چند ضریب تبدیل باید یافت شود. اگر پیاده روی موجود عمق كامل باشد، روش ۱، بر اساس شاخص سرویس دهی موجود (PSI) روی موجود، می تواند برای تعیین ضریب تبدیل بكار برود در غیر اینصورت، روش ۲ بر اساس شرایط فردی هر لایه، باید بكار برود تا ضریب تبدیل هر لایه مشخص گردد.
 
روش۱: شكل ۱۳٫۲ ضرایب تبدیل C را برای پیاده روهای آسفالت با عمق كامل بر اساس پیاده رویی موجود در زمان over lay را می دهد، دو منحنی در شكل، تفاوت در عملكرد را پس از قرار دادن over lay را نشان می دهد. منحنی بالایی، خط A، پیاده روها را با یك میزان كاهش یافته تغییر در PSI در مقایسه با میزان تغییر آنها قبل از over lay را نشان می دهد.
 
منحنی پایینی، خط B، یك میزان تغییر در PSI حدود همان مقدار قبل از over lay را نشان می دهد و بنابراین تا حدی محافظه كارانه است. انتخاب بین دو منحنی موضوع قضاوت و تجربه است. ضرایب تبدیل نشان داده شده در شكل ۱۳٫۲ فقط برای HMA بكار می رود.
 
اگر مخلوط های آسفالت امولسینهای شده استفاده شوند، ضرایب اكی والان نشان داده شده در جدول ۱۳٫۲ باید استفاده گردد. ضخامت مؤثر هر لایه موجود با ضرب كردن ضخامت واقعی هر لایه در ضریب تبدیل و ضریب اكی والانسی مناسب بدست می آید. كل ضخامت مؤثر توسط
 
جمع كردن ضخامت مؤثر مجزایی تمام لایه های سنگفرش بدست می آید: