اتوکد طراحی فرودگاه شماره ده
 
 
بخشی از مطالب:
 
طراحی و معماری فرودگاه، به واسطه نظم ارتقا یافته طراحی پلان شناخته می شود. سیرکولاسیون و عملکرد دقیق بین عرصه های فرودگاه از لازمه های ضروری چنین کاربری می باشد. اما شاخص ترین عواملی که طراحی فرودگاه را برجسته می کند، شخصیت، حس درونی، امکانات، ظرفیت و خدمات دهی است که در تسهیل عملکرد این کاربری نقش ایفا می کند. 
فرودگاه
 
اتوکد طراحی فرودگاه شماره ده
 
فُرودگاه، یا به فارسی افغانستان میدان هوایی، محلی است که برای نشست و برخاست هواپیما ها ساخته شده‌ است. فرودگاه‌ ها به‌ طور معمول دارای امکاناتی برای سوخت‌ گیری و نگهداری و تعمیر هواپیما و و نیز دارای برج کنترل و مراقبت پرواز می‌باشند. محل فرود از اجزای اصلی فرودگاه است که یک مکان قابل دسترسی هوایی با آسمان باز برای باند فرود می‌ باشد تا هواپیما بتواند پرواز را آغاز کند یا هلی‌پد به‌ علاوه تأسیسات مرتبطی همچون برج مراقبت، هنگرُ یا آشیانه و ترمینال می‌باشد
فرودگاه در گویش‌ های دیگر
 
فرودگاه به معنی جای نشستن و برخاستن هواپیما ها یا هر هواگرد دیگری است. میدان هوایی، واژه رایج فارسی افغانستان برای فرودگاه است. در فارسی تاجیکی رایج در تاجیکستان به فرودگاه، خیزگه (یعنی جای برخاستن هواپیما) می‌گویند اما به تازگی اصطلاحات زبان فارسی ایران (مانند هواپیما و فرودگاه) در تاجیکستان رایج شده‌ است. اتوکد طراحی فرودگاه شماره ده
باند پرواز فرودگاه
 
به محل نشستن و بر خاستن هواپیما باند گویند که می‌تواند آسفالته یا بتنی باشد. باند ها را به وسیله یک عدد دو رقمی در دو سر باند مشخص و نام‌گذاری می‌کنند که این عدد نشانگر زاویه باند با شمال مغناطیسی است. اعداد دوسر باند همیشه ۱۸۰ درجه باهم اختلاف دارند که این اعداد می‌تواند در ناوبری هواپیما به خلبان هواپیما کمک کند، برای مثال باند فرودگاه مهر آباد تهران را با اعداد ۲۹ و ۱۱ نامگذاری کرده‌اند که به معنای این است که زاویه یک سر آن ۲۹۰ درجه و سر دیگر باند ۱۱۰ درجه است. باند از قسمت‌ های مختلفی تشکیل شده‌ است مثل آستانه، تاچ دان زون، شانه خاکی دو سر باند و … باند ها همچنین باید از نظر زیر سازی مقاوم شده باشد تا تحمل وزن هواپیما در هنگام نشست که با توجه به سرعت هواپیما ضربه چندین برابر وزن است را داشته باشد.